Gmina Maszewo położona jest w środkowo-zachodniej części województwa lubuskiego i zalicza się do grupy gmin dużych powierzchniowo, co przy ludności ją zamieszkującej (2740 – 2020 r.) zalicza ją do grupy gmin o najniższym zaludnieniu.
Położona jest ona w najatrakcyjniejszej, z punktu widzenia przyrodniczego, jednostce fizyczno geograficznej, jaką jest Pojezierze Lubuskie. Południowy fragment gminy zajmuje odcinek Doliny Odry Środkowej (odcinek Krośnieński), związany z pradoliną Odry systemem płaskich teras. System ten tworzą:
- terasa zalewowa, wyniesiona 2 – 5m ponad lustro wody w rzece, o zmiennej szerokości od 200m do 2,2 km,
- terasa nadzalewowa, położona 5 – 8m ponad lustro wody w rzece, jest to forma rozległa, płaska o szerokości dochodzącej do 3,0 km.
Ta część Pojezierza Lubuskiego, w której położony jest środkowy i północny obszar gminy Maszewo, nazwana Równiną Torzymską, obejmuje duże tereny równin piaszczysto – sandrowych, porozcinanych rynnami i dolinami rzeki Ilanki, Pliszki i Gryżyny. Szczegółowe badania stwierdzają istnienie około 10 poziomów sandrowych. Obszar całej gminy położony jest w obrębie rzędnych terenu 40 - 124m n.p.m. Poziom wody gruntowej uzależniony jest od rzeźby terenu i wynosi przeciętnie 2 – 5m p.p.t.(1999). Na piaskach sandrowych wytworzyły się słabe gleby bielicowe, co znajduje swój wyraz w dużym zalesieniu, powyżej 60%.
Administracyjnie gmina położona jest w powiecie krośnieńskim. Graniczy z następującymi gminami:
- od zachodu z gminą Cybinka,
- od północy z gminą Torzym,
- od wschodu z gminą Bytnica,
- od południa z gminami Gubin i Krosno Odrzańskie.
Obszar Gminy zajmuje powierzchnię 21356 ha. Podzielona jest na 15 sołectw obejmujących 16 wsi.
Warunki, które ukształtowały dzisiejszy wizerunek Gminy to:
- uwarunkowania przyrodnicze obszaru,
- usytuowanie Gminy w strefie leśno-rolnej województwa,
- oddziaływania administracyjno – gospodarczego ośrodków miejskich.
Obszar gminy jest mało zasobny w surowce mineralne. W sposób niezorganizowany i tylko dla potrzeb lokalnych eksploatowane są wodnolodowcowe piaski i żwiry. Torfy występują na łącznej powierzchni ca 340 ha i złoża te ze względu na niską wartość energetyczną nie mają gospodarczego znaczenia.
W latach 60 – tych udokumentowano pierwsze na niżu złoże ropy naftowej w Rybakach. Obecnie trwają prace dokumentacyjne dotyczące złoża zlokalizowanego w okolicy wsi Połęcko.
Jedynym udokumentowanym złożem surowców jest złoże węgla brunatnego "Cybinka". Złoże to rozpoznane zostało w kategorii C2 i uściślenie zasobów wymaga dalszych prac wiertniczych i dokumentacyjnych. W porównaniu z innymi złożami odkrytymi na terenie kraju należy je traktować jako złoże o znaczeniu lokalnym.
Generalnie na obszarze gminy dominują gleby wytworzone z piasków, a więc niskich klas bonitacyjnych. Zróżnicowanie gatunkowe i typologiczne tych gleb wynika ze składu mechanicznego gruntów, ich położenia oraz warunków gruntowo – wodnych.
Na terenach pradolinnych wykształciły się gleby bielicowe, brunatne, brunatne wyługowane. W obniżeniach terenu o wysokim poziomie wody gruntowej – gleby torfowe, mułowo – torfowe i murszowo – mineralne, a w dolinach mady utwory aluwialne o różnym składzie mechanicznym. Wartość użytkowa tych gruntów dla rozwoju i intensyfikacji rolnictwa nie jest wysoka. Potwierdzeniem tego jest bardzo niski udział użytków rolnych stanowiących 26,4% ogólnej powierzchni.
Gmina w całości położona jest w zlewni rzeki Odry, która wraz z rzeką Pliszką wyznaczają południową i północną granicę administracyjną gminy. Odcinek rzeki Odry w granicach gminy liczy około 10 km. Pozostałą sieć hydrograficzną tworzą: Konotop, Lińska Struga i Kanał Krzesiński, a także liczne bezimienne cieki płynące w rynnach polodowcowych oraz w dolinie rzeki Odry.
Wody stojące zajmują ponad 300 ha powierzchni. Na powierzchnię tą składają się zarówno jeziora jak i stawy sztuczne, położone głównie w rynnach polodowcowych i w większości wykorzystywane jako akweny hodowli ryb. Największe zbiorniki wodne to: Trzebisz, Graniczne, Klepacz, Żabnik, Długi Staw, Diabelski Staw oraz starorzecza Odry. Zlokalizowane są one w rynnie Trzebiechowsko – Łochowickiej i Granicznej.
Położenie geograficzne gminy w zachodniej przygranicznej strefie województwa lubuskiego sprawia, że napływają na te tereny w okresie rocznym różnorodne masy powietrza. Dominują jednak masy powietrza polarno – morskiego, na które przypada aż 64% dni w ciągu roku oraz w drugiej kolejności masy powietrza polarno – kontynentalnego – 28% dni. Pozostałe 8% dni przypada na masy powietrza arktycznego oraz cisze.
Ze względu na zupełny brak obiektów przemysłowych, brak jest poza paleniskami domowymi (emisja niska) znaczących źródeł zanieczyszczeń powietrza. Przeprowadzone w latach 1994 – 1995 pomiary imisji wzdłuż granicy polsko – niemieckiej, miały na celu określenie wpływu dużych obiektów energetycznych, rozmieszczonych wzdłuż zachodniej granicy (po niemieckiej stronie), na stan czystości powietrza atmosferycznego w pasie przygranicznym. Wyniki pomiarów emisji w punktach pomiarowych wykazały niskie stężenie SO2 i NO2 w powietrzu atmosferycznym. Stężenia pyłu zawieszonego nie przekroczyły norm dla obszarów o nie podwyższonych wymogach co do jakości środowiska (wysokie były jedynie stężenia ozonu).
